«Ένα Ποίημα ενάντια στον ρατσισμό»

                                      Από τους μαθητές του 30^ου Δ.Σ. Βόλου

Μερικές ημερομηνίες αποτελούν ορόσημο και δίνουν τη δυνατότητα για προβληματισμό απέναντι σε σύγχρονα αλλά και διαχρονικά ζητήματα που δυστυχώς αν και θα έπρεπε να έχουν λυθεί είναι τραγικά επίκαιρα.  

                                                                                                                        Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση της εν ψυχρώ δολοφονίας 70 νεαρών διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές στις 21 Μαρτίου του 1960 . 

                                         Η ίδια μέρα όμως έχει ορισθεί και ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Η ευτυχής αυτή σύμπτωση είναι και το ερέθισμα για να αξιοποιήσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές έργα της ελληνικής και παγκόσμιας ποίησης που έχουν ως θέμα τους την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταδίκη του ρατσισμού.

Μια ευτυχή συγκυρία, σε σχολεία , όπως το 30ό Δ. Σχ. Βόλου βέβαια όπου στο χώρο του σχολείου υπάρχουν ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί με ποιητικές ανησυχίες όπως η Λίνα Φυτιλή αλλά και συγγενείς μαθητών και φίλοι του σχολείου , οι οποίοι μας έχουν εμπιστευθεί τον πνευματικό τους κόπο για αξιοποίηση, π.χ. Νίκη Σουλιώτη – Νικολοπούλου, Νίκος Ζούμπος και Δημήτρης Διακογιάννης.                                                                                                                                     Με αυτά τα συστατικά δεν είναι τυχαίο ότι οι μαθητές μας εκφράζουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους μέσα από την ποίηση και την πεζογραφία. Το ποίημα των μαθητών της περσινής Γ’ τάξης του σχολείου μας παραμένει επίκαιρο και είναι μια καλή αφετηρία προβληματισμού για τη σημερινή ημέρα. Καθώς «Ποίηση είναι ο χρόνος που απομένει …», Λ. Φυτιλή ή «Ποίηση είναι οι λέξεις που δένονται σαν τα κορδόνια και μας δίνουν όμορφες εικόνες…» μαθητής Γ. Κ. Δ’τάξης αλλά όπως μας υπενθυμίζει κι ο καλός συνάδελφος Γιάννης Προκοπίου από το συστεγαζόμενο 16^ο δ. σχ. Βόλου τη ρήση του Σόλωνα «Η ζωγραφική είναι Ποίηση που σιωπά, ενώ η Ποίηση είναι η ζωγραφική που μιλάει» .

               ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ

Θέλω με το ποίημα αυτό να εκφράσω μιαν ευχή.

Για όλα τα παιδιά που ζουν σε αυτή τη Γη.

Από αυτή κιόλας τη στιγμή,

ο πόλεμος κι η αρρώστια να εξαφανιστεί.

Πρόσφυγας να μην υπάρξει

κι ο πόνος και το δάκρυ να χαθεί

και να είναι μια ανάμνηση κακή.

Τώρα όλα τα παιδιά να ενώσουμε τα χέρια μας μαζί

Και να γίνουμε ασπίδα για κάθε αδύνατο παιδί.

ΜΑΘΗΤΕΣ Γ’ τάξης 30ού δημ. σχ. Βόλου, σχ. έτος 2016-17