Πρόγραμμα: Ζουρνάδες και νταούλια στο Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά και νέους με στόχο τη γνωριμία και την ανάδειξη της τοπικής μουσικής μας παράδοσης , θα λειτουργήσει τη φετινή χρονιά  στο Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου.  Η  φιλόδοξη και τολμηρή σκέψη του ΛΕΒ,  που ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο, αποτελεί και χρέος προς τη διάσωση της πηλιορείτικης παράδοσης με τη  δημιουργία μιας μουσικής ομάδας παιδιών και νέων με ζουρνάδες και νταούλια.

  Δυνατοί ήχοι, κρούσεις, ρυθμοί, ένταση και χαρά είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της πρωτότυπης ενασχόλησης, αφού πρόκειται για όργανα ομαδικής επικοινωνίας που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος σε διαρκή χρήση από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Το τμήμα θα λειτουργήσει κάθε Σάββατο από τις 6 έως τις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα χορού του Λ.Ε.Β. (Κύπρου-Αχιλλοπούλου-πληροφορίες. Δάσκαλοι και εμψυχωτές της ομάδας: Λαυρέντης Νίτης στον ζουρνά  και Φώτης Σκαμαγκούλης στο νταούλι. Η συμμετοχή στο εργαστήρι είναι ΔΩΡΕΑΝ.

Νταούλι: «Βάρα το νταούλι καλά, να χορέψουν τα παιδιά», φράση που καταμαρτυρεί την αλληλουχία μεταξύ ρυθμού και χορού αφού μόνον ο άνθρωπος, όπως φαίνεται, μπορεί να ρυθμίζει και να συντονίζει τις συναισθηματικές του κινήσεις, προικισμένες με την επίγνωση του ρυθμού. Τα νταούλια είναι από τα αρχαιότερα κρουστά. Πολυσήμαντα σύμβολα, μας συνδέουν με τις πρώτες ακτίνες φωτός στο ανθρώπινο πνεύμα, με τις πρώτες απόπειρες κατανόησης και επικοινωνίας με τη φύση. Νταούλι είναι το αρχαίο «τύμπανον» (τύπτω=χτυπώ με ξύλο). Δεξιόθεν ο κόπανος, αριστερόθεν η νταουλόβεργα και στη μέση το δέρμα που ξυλοκοπείται και …ηχεί. Σκορπά στον αέρα επιβλητικά σήματα γιορτής….και ορίζει τις κινήσεις του χορευτή.  Είναι συνδεδεμένο λόγω του επιβλητικού του ήχου με τελετές μεγαλείου: νίκες, γιορτές, γάμους ….Ο Κολοκοτρώνης γράφει στα απομνημονεύματά του: «Έφθασε εις την Τριπολιτσά με αλάι πασαλίδικο με δέκα ζυγιές ταβούλια….».

Ζουρνάς: Από όλους τους ήχους  ο πιο αδάμαστος είναι αυτός του ζουρνά. Μια παράδοση λέει πως ήταν το αγαπημένο μουσικό όργανο της Θεάς Αθηνάς, η οποία διασκέδαζε παίζοντας μαζί του μουσική. Κάποια μέρα παίζοντας είδε στην αντανάκλαση των νερών τα φουσκωμένα τις μάγουλα, τρόμαξε από το παραμορφωμένο πρόσωπό της θύμωσε και το πέταξε μακριά….Ο αυλός έπεσε στη Φρυγία και εκεί τον βρήκε ο Μαρσύας, από όπου λένε ότι  κατάγεται… «και είδα το πρόσωπο του γύφτου λαλητή, αλλασμένο και ογκωμένο και πλατύ και πανάθλιο κι από την ασκήμια και ήτανε λαχανιασμένα και αγώνας και άμοιαστη φοβέρα» γράφει ο Γρηγόριος Παλαμάς,  σαν να εκφράζει με αυτά τα λόγια το θυμό της Αθηνάς. Ο οξύς διαπεραστικός και διονυσιακός του ήχος αναφέρεται στην Ιλιάδα ως όργανο των Τρώων και ως διάκοσμος στην ασπίδα του Αχιλλέα.

Ο ζουρνατζής και ο νταουλιέρης διαθέτουν πανομοιότυπους προγόνους στην Ανατολή και στη Δύση. Σε όλα τα Βαλκάνια και τη Μ. Ασία  η μουσική έχει την ίδια ατμόσφαιρα. Αν αλλάζει λίγο από τόπο και προσαρμόζεται στις συνθήκες ζωής, στο χαρακτήρα των ανθρώπων, δεν χάνει ωστόσο ούτε τις κοινές βάσεις,  ούτε τους ρυθμούς, ούτε την κοινή καταγωγή της.

Πληροφορίες και εγγραφές στη γραμματεία του ΛΕΒ καθημερινά 11.00-14.00 Κοραή 79 και στα τηλέφωνα 2421033938-2421305753.