Πώς επιβίωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης συγκέντρωσης…

Την ευκαιρία να ακούσουν από πρώτο χέρι και να μάθουν τι πραγματικά γινόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους Ναζί κατά των Εβραίων, είχαν μαθητές Λυκείων του Βόλου που βρέθηκαν στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Μαγνησίας και 8^ο Λύκειο Βόλου, χθες στο Πνευματικό Κέντρο της ΙΜΔ.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και έδωσαν τις δικές τους μαρτυρίες, από το δράμα του πατέρα και της μητέρας τους, που επέζησαν των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η Αιμιλία Μαΐση και η Λίνα Λεβί – Σαμπεθάι, των οποίων οι γονείς αιχμαλωτίστηκαν στην Κέρκυρα και πήγαν ο πατέρας τους στο Μπιρκενάου και η μητέρα τους στο Άουσβιτς και σε γειτονικά στρατόπεδα. Το Δ.Σ. της Ένωσης Συλλόγων Γονέων, εκπροσώπησε ο πρόεδρος Ηλίας Κουτσερής

Πώς άρχισε το μαρτύριο…

Η κα Μαΐση τόνισε ότι όταν οι γονείς της εστάλησαν στα στρατόπεδα αποχωρίστηκαν, έγινε διαχωρισμός σε άνδρες και γυναίκες και από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριό τους. Κούρεμα μαλλιών, διάφορα βασανιστήρια, ζούσαν μέσα σε ξύλινα παραπήγματα, ήταν μεγάλη η κακουχία και έπεφταν θύματα ξυλοδαρμών. «Έβγαιναν το πρωί για εργασία και δεν ήξεραν αν θα γυρίσουν. Η μητέρα μου αντιμετώπισε πάρα πολλά προβλήματα υγείας», τόνισε.

Η ίδια θυμήθηκε ότι μια φορά της έφυγε το τσόκαρο κουβαλώντας ένα βαγόνι με ζαχαρότευτλα. Προσπάθησε να το βάλει και εκείνη την ώρα ένας Γερμανός στρατιώτης τη χτύπησε στη μύτη και την έσπασε, ενώ τη χτύπησε και στο μπράτσο. Έκανε υψηλό πυρετό, δεν τόλμησε να πάει στο Νοσοκομείο, μόνο και μόνο γιατί το Νοσοκομείο… σήμαινε θάνατος.

«Πάντα στην καρδιά μας και στη μνήμη μας υπάρχουν τρεις λέξεις. Δεν συγχωρώ, δεν ξεχνώ, αλλά δεν μισώ. Πάντα με αγάπη και στους εχθρούς μας για να γίνουν καλύτεροι», ανέφερε η κα  Μαΐση.

Η Λίνα -Λεβί Σαμπεθάι, είπε ότι και οι δύο γονείς πήγαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο πατέρας της σε στρατόπεδα εξόντωσης. «Έχασε την οικογένειά του. Τα παιδιά τα έκαψαν μαζί με τη μητέρα που ήταν έγκυος. Ο πατέρας μου επέζησε γιατί έκανε καταναγκαστικά έργα. Όταν τους πήγαν έξω από τον θάλαμο αερίων, είχε τελειώσει το αέριο Zyklon B», τόνισε. Η ίδια είπε ότι ενώ οι Γερμανοί περίμεναν να έρθει άλλο αέριο, από μακριά πήγε ένας με ένα ποδήλατο και ένα χαρτί που έγραψε «μην σκοτώσετε τους Κερκυραίους, ήλθε μια μεγάλη φουρνιά με το τραίνο από την Ουγγαρία και αυτούς θα πάρουμε» και ο πατέρας της έμεινε ζωντανός από σύμπτωση. Επίσης θυμήθηκε ότι μια φορά ένας Αυστριακός του είπε, ότι «θα σας σκοτώσουν όλους την άλλη μέρα, εσύ θα πέσεις πρώτος και εγώ θα έρθω να σε πάρω». Το χέρι του με τον αριθμό που του είχαν τυπώσει τελείωνε σε οκτώ, αλλά επειδή δεν είχε κλείσει η πληγή, φαινόταν σαν πέντε και τελικά τον έβαλαν σε άλλα στρατόπεδο.

Η κα Λεβί Σαμπεθάι εξέφρασε ευχή και ελπίδα να μην ξαναγίνει τέτοια γενοκτονία στις γενιές που έρχονται γιατί θα το ξαναζήσουμε. «Ο πατέρας μας έλεγε να έχουμε αγάπη για όλο τον κόσμο. Δεν μας είπαν ποτέ να μισήσουμε στους Γερμανούς», τόνισε.

Οι μαθητές του 8^ου ΓΕΛ

Ο Δημήτρης Καμμένος της Γ’ Λυκείου του 8^ου ΓΕΛ, τόνισε ότι παρά τις πολλές υποχρεώσεις, προσπαθούν να ασχολούνται με τέτοια θέματα και θέλουν να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές να αποκλείσουν το ρατσισμό από την κοινωνία μας. «Ζούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία και είναι αδύνατο πλέον να υπάρχει ρατσισμός στα σπίτια μας και στους φίλους μας και παντού. Τα παιδιά δεν είναι απόλυτα ενημερωμένα για το Ολοκαύτωμα και τα γεγονότα εκείνης της περιόδου», τόνισε.

Η μαθήτρια του 8^ου ΓΕΛ Ελίνα Στεργιοπούλου, είπε ότι τότε γινόταν φριχτά πράγματα σε ανθρώπους που δεν τους άξιζαν, δεν είχαν φταίξει σε κάτι και συμμετείχαν στον πόλεμο γιατί κάποιος άλλος τους πολεμούσε. «Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει ποτέ και όλοι οι άνθρωποι να είναι κα να ζουν ελεύθεροι», ανέφερε.