“Η Μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό” στο 16ο -30ό δημοτικό Βόλου

Με την έναρξη του σχολικού έτους πραγματοποιήθηκε μια ιδιαίτερα χρήσιμη συνάντηση με τους γονείς της Α’ Δημοτικού των 16^ου -30ού δημ. σχ. Βόλου, με πρωτοβουλία των διευθυντών κ.κ. Δημ. Οικονόμου και Πασχάλη Δήμου, όπου οι εκπαιδευτικοί κ.κ. Πολυμέρου Ευαν. και Τρίγκα Βασιλική ενημέρωσαν τους γονείς για τον τρόπο εργασίας-συνεργασίας.

Στο κεντρικό μέρος της συνάντησης η ψυχολόγος κ. Ειρήνη Παπανικολάου- Λουκίδη παρουσίασε και διασαφήνισε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μετάβασης των μικρών μαθητών από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό.  

Πιο συγκεκριμένα τονίστηκε ότι το νηπιαγωγείο είναι ο πρώτος χώρος κοινωνικοποίησης και αγωγής του παιδιού και ταυτόχρονα η χρονική περίοδος κατά την οποία το νήπιο απομακρύνεται από την ασφάλεια και τη σιγουριά του οικογενειακού περιβάλλοντος και του δίνεται η ευκαιρία να κάνει τα πρώτα του εκπαιδευτικά βήματα και να αποκτήσει μια σειρά ικανοτήτων και δεξιοτήτων, που είναι απαραίτητες για την ομαλή μετάβασή του στο δημοτικό. Τα παραπάνω λοιπόν δείχνουν ότι το νηπιαγωγείο διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του παιδιού.

Τι σημαίνει ο όρος μετάβαση; Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας και μπορεί να αφορά σε διάφορους τομείς της ζωής μας, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από την προσχολική στη σχολική ηλικία, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από τις Πανεπιστημιακές σπουδές στον εργασιακό χώρο, μια μετακόμιση σε άλλη πόλη, η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος κ.τ.λ. Συγκεκριμένα, ένας μαθητής ακολουθεί την εξής τετραμερή κλιμάκωση των σχολικών βαθμίδων:

·         Νηπιαγωγείο

·         Δημοτικό

·         Γυμνάσιο

·         Λύκειο

Κατά τη μετάβαση από τη μία σχολική βαθμίδα στην επόμενη, επικρατούν νέες συνθήκες και απαιτήσεις, στις οποίες πρέπει να προσαρμοστεί το παιδί και οι οποίες απαιτήσεις μπορούν να δημιουργήσουν ψυχικές εντάσεις (ατομικό επίπεδο), όπως και συγκρούσεις στις σχέσεις του παιδιού με το σχολείο (κοινωνικό επίπεδο).

Η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο, το πέρασμα δηλαδή, από την προσχολική στη σχολική ζωή, είναι ένα πέρασμα καθοριστικό για την πνευματική ολοκλήρωση και επιτυχία του παιδιού και γι’ αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτές οι δύο σχολικές βαθμίδες, παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές λόγω και των διαφορετικών επιδιωκόμενων σκοπών, όπως και του διαφορετικού τρόπου οργανώσεών τους.

Συγκεκριμένα, οι κυριότερες αλλαγές που καλούνται τα παιδιά να αντιμετωπίσουν κατά την εισαγωγή τους στο δημοτικό σχολείο είναι οι ακόλουθες:

·         Οι μεγαλύτερες απαιτήσεις για ατομική εργασία.

·         Ο αυξημένος αριθμός των μαθητών μέσα στην τάξη.

·         Το διαφοροποιημένο πρόγραμμα και περιεχόμενο διδασκαλίας.

·         Ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης και επιβράβευσης των μαθητών από τον εκπαιδευτικό.

·         Η μείωση της εξατομικευμένης βοήθειας από τον δάσκαλο.

·         Η αύξηση του χρονικού διαστήματος παραμονής τους μέσα στην τάξη.

·         Οι αλλαγές στις προσδοκίες των γονέων και στο βαθμό που εμπλέκονται στην καθημερινότητα των παιδιών.

“Κατευθυντήριες Γραμμές προς τους Γονείς”

Ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές προς τους γονείς προκειμένου να στηρίξουν το παιδί σε αυτή την κρίσιμη εξελικτική φάση της ζωής του είναι οι παρακάτω:

·         Οι γονείς θα πρέπει να απαντούν σε όλες τις απορίες και τα ερωτηματικά του παιδιού σχετικά με το τι θα πρέπει να περιμένει στο δημοτικό ανεπηρέαστοι από τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματα. Άλλωστε η άγνοια πάντα γεννά μεγαλύτερο φόβο.

·         Ιδιαίτερα βοηθητικό είναι να πραγματοποιήσουν μια επίσκεψη στο χώρο του σχολείου όπου πρόκειται να φοιτήσει το παιδί για να του δώσουν την ευκαιρία να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το νέο περιβάλλον.

·         Εάν είναι εφικτό, καλό είναι να γνωρίσουν στο παιδί τα σημαντικά πρόσωπα με τα οποία θα συναναστρέφεται στο σχολείο, δηλαδή το δάσκαλο ή τη δασκάλα και το διευθυντή του σχολείου.

·         Εάν δεν είναι σίγουροι πως το παιδί έχει κατακτήσει σε επαρκή βαθμό τις δεξιότητες που προαναφέρθηκαν, καλό είναι να ζητήσουν τη γνώμη ενός ειδικού που θα αξιολογήσει το παιδί και θα τους κατευθύνει αντίστοιχα.

·         Να φροντίσουν να βρουν και να διαμορφώσουν πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς έναν ήρεμο χώρο στο σπίτι όπου θα μελετά το παιδί, μακριά από την τηλεόραση, μικρότερα αδέρφια και οποιοδήποτε άλλο ερέθισμα που μπορεί να του αποσπά την προσοχή και να το δυσκολεύει να συγκεντρωθεί.

·         Να προσπαθήσουν να μετριάσουν το δικό τους άγχος έτσι ώστε να μη το μεταδίδουν στο παιδί. Η σωστή ψυχολογική προετοιμασία εξαρτάται κυρίως από τον τρόπο συμπεριφοράς των γονέων προς τα παιδιά, γιατί η είσοδος στο σχολείο είναι για το παιδί μια εμπειρία πολύ ερεθιστική αλλά επίσης και τρομακτική.

·         Nα μιλήσουν στο παιδί με ενθουσιασμό για το νέο σχολικό περιβάλλον (π.χ. θα γνωρίσεις νέους φίλους, θα μάθεις πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα κ.ά).

·         Να παρατηρούν τυχόν δυσκολίες στην ολοκλήρωση εργασιών του σχολείου και στην κοινωνικοποίηση του παιδιού, και να συνεργάζονται με ευγένεια και υπομονή με τους/τις δασκάλους/δασκάλες προκειμένου να αντιμετωπιστούν άμεσα κάποιες δυσκολίες ή να γίνει μία έγκαιρη διάγνωση και θεραπευτική παρέμβαση σε περίπτωση συγκεκριμένων μαθησιακών δυσκολιών.

·         Να ενδιαφέρονται για την κοινωνική του παρουσία στο χώρο του σχολείου, να το ρωτούν όχι μόνο για τα μαθήματά του αλλά και αν έπαιξε, ποιοι είναι οι φίλοι του, αν πέρασε καλά.

·         Να επιδιώκουν να το φέρνουν σε επαφή με συμμαθητές του.

·         Bασική μέριμνα πρέπει να είναι η εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι. Δεν πρέπει να θεωρείται από τους γονείς ότι είναι πια χαμένος χρόνος γιατί έχει μεγαλώσει.

Δεν θα πρέπει να ξεχνούν οι γονείς ότι σε κάθε αλλαγή χρειάζεται χρόνος, υπομονή, επιμονή, στήριξη, κατανόηση, ενίσχυση, θετική στάση και αισιοδοξία. Άλλωστε, όταν το παιδί μεγαλώνει σε ένα ενθαρρυντικό και θετικό περιβάλλον, ολοκληρώνει πιο εύκολα τους στόχους του, έχει καλύτερη σχολική επίδοση, προχωρά με πιο σταθερά βήματα, προσπαθεί περισσότερο, δε ματαιώνεται και δεν απογοητεύεται με την αποτυχία , πιστεύει πιο πολύ στον εαυτό του και στις δυνατότητές του και αναπτύσσει υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις.